Trike try-out op Nationale Ligfietsdag

Met een groep van zo’n dertig (deels beginnende) ligfietsers maakten we op de Nationale Ligfietsdag afgelopen zondag een tocht met open trikes. De route van veertig kilometer ging van de Ligfietsshop in Dronten naar Natuurpark Lelystad. De rit verliep niet zonder slag of stoot.

De ochtend begon wat miezerig maar wel zacht in Almere. Vanuit Enkhuizen moest een van de deelnemers echter een flinke donkere regenbui trotseren op de Houtribdijk. Maar het klaarde tijdens de ochtend op en het werd een prachtige zonnige lentedag met 19 graden. Ideaal ligfietsweer.

Verzamelen bij de Ligfietsshop: een grote opkomst

Onze trikes voor één dag: ICE en Scorpion

Beginnende ligfietsers oefenen met opstappen

Bijpraten met deelnemers van voorgaande jaren

Tijdens de koffie en cake bij de Ligfietsshop konden de beginnelingen even oefenen met opstappen. Behulpzaam renden ervaren ligfietsers mee om de enthousiastelingen op weg te helpen. Even achterwiel optillen en voor op het grotere tandblad zetten, dan rij je wat sneller en daardoor makkelijker weg. Want dat lukt niet in bergverzet, was één van de tips die ik een beginner gaf.

Bonte stoet
Ymte was tijdens de tocht voorrijder in zijn gifgroene DF, Theo ‘Brandweerquest’ sloot de gelederen met zijn rode DF. Daartussenin een bonte stoet voornamelijk open liggers waarbij de Flevobike Greenmachine de meest populaire ligfiets bleek.

Onderweg

Dave en ik reden vandaag op geleende open trikes en hadden de velomobielen thuisgelaten. Al gauw vroeg ik me af of mijn conditie zo slecht was of dat ik zo verwend was met een velomobiel dat ik geen fietsconditie meer had. Met krachten waarmee ik in de velomobiel 36 kilometer per uur zou rijden tipte ik nu net de 15 kilometer aan. Buiten adem en zwetend bereikte ik na twintig kilometer het bijtankpunt voor appeltaart, helemaal genezen van het idee ooit een trike te willen aanschaffen.

Aankomst bij bezoekerscentrum Natuurpark Lelystad

Ligfietser René, die me vorige week nog had zien fietsen bij het Paastreffen, vertrouwde de zaak niet en ging op onderzoek uit. Hoewel Gerrit van de Ligfietsshop gisteren nog vrolijk getwitterd had dat alle banden waren opgepompt, bleek er maar 1,8 bar in de banden te staan, in plaats van de benodigde 6. Nadat de drie banden op spanning waren gebracht met de grote pomp van Marloes (handig zo’n Quest XS-rijdster in de groep) gingen we appeltaart eten bij het bezoekerscentrum van het Natuurpark.

De bandjes zijn opgepompt. Alles staat klaar voor de ligfietsdag morgen. Kom je ook mee fietsen? https://t.co/DBjrz1qY2b

— Ligfietsshop (@ligfietsshop) April 2, 2016

Toen we weer buiten kwamen, stond de achterband van de geleende trike plat. We gingen in de groep op zoek naar een sleutel 15 want het achterwiel moest eruit. De binnenband was namelijk gescheurd bij het ventiel. Ymte brak de eerste ‘made in China’ sleutel die ons werd aangeboden. Nog bedankt voor het lenen en excuses. De tweede sleutel was gelukkig van stevigere kwaliteit.

Waar blijft de rest nou?

Ymte ontdekte ook nog dat de rem van het achterwiel aanliep en verhielp ook dit probleem. Iemand anders zag dat het achterspatbord ook aanliep. De terugweg verliep daardoor een stuk minder zwaar. Zonder enige moeite reed ik nu ruim 25 kilometer per uur.

Ongelukk
Helaas zorgde een obstakel onderweg voor een vervelend ongeluk. René reed tegen de slagboom bij de uitgang van het natuurpark aan. Obstakels zie je in een groep minder goed aankomen. Verder was er wat materiaalpech: een stoeltje dat niet goed was vastgezet op een Greenmachine en lekke banden. Barefooter Jonathan was al gewond aan zijn teen voordat hij in Dronten arriveerde.

René na aanvaring met slagboom

Met helaas dus wat ‘kleerscheuren’ bereikten we weer Dronten, waar de door de Ligfietsshop traditioneel gebakken pannenkoeken inmiddels opgestapeld lagen te wachten op de hongerige magen van de ligfietsers. Ze werden buiten in de zon aan een lange picknicktafel in recordtijd verorberd.

Pannenkoeken made by Ligfietsshop

Naschrift
De trike heeft wat voordelen ten opzichte van een velomobiel: onder andere makkelijker opstappen, geen zorgen om schade aan carrosserie, makkelijker mee te nemen in trein/auto, en je kan goed je spoorbreedte zien waardoor je beter kan inschatten hoe ver je kunt uitwijken voor een tegenligger en je kan er U-bochten mee maken als het nodig is. Ook zit je iets hoger dan in een velomobiel. Ten opzichte van een tweewieler zijn de voordelen dat je niet bij elke stop hoeft op- en af te stappen, heel langzaam (de berg op) kan rijden en dat er geen energie verloren gaat aan het evenwicht houden. Een trike blijft dus ondanks de wat mindere ervaring van de heenweg op de verlanglijst staan.