Velomobielkwaaltjes: kreunende glijbussen en ander ongemak

Vrijdags reed ik  naar Bant en maakte mijn fiets veel lawaai. Het was lekker weer, zo’n 30 ºC. Het geluid dat mijn fiets dan maakt is moeilijk te omschrijven. Ik vind het nog het meest lijken op rollende glazen knikkers in een houten bak. Een fietser zei iets tegen me en ik moest een teken maken om aan te geven dat ik hem niet verstond.

Naast het geluid voelde ik hele duidelijke trillingen boven op de wielkasten rond de bouten.

Nu is het vaak een voordeel om niet te kunnen verstaan wat er gezegd wordt omdat opmerkingen meestal komen van geëlektrificeerde bejaarden. Je hoort dan aan de toon dat het verwijtend gezeur is. Ik ben opgehouden met proberen te begrijpen wat er in zo’n hoofd omgaat dat standaard op de linker weghelft fietst en moppert op mensen die willen inhalen.

Commissie
Dit keer was het echter jammer dat ik de man niet verstond, die op een Cannondale mountainbike zo’n 30 kilometer per uur fietste en dus opviel wat betreft snelheid. Toen we verderop stopten op een parkeerterrein vlak voor de Ketelbrug, haalde hij ons in en kon hij alsnog vragen wat hij wilde. Hij was oprecht geïnteresseerd in velomobielen. Wat volgde was een velomobiel-verkoopgesprek van zo’n drie kwartier inclusief een proefritje in Dave’s Quest (echt, we zouden commissie moeten vragen in Dronten).

Dochter van Eva en Allert op KMX kindertrike die Velomobiel.nl importeert

Op de terugweg had ik veel minder last van het geluid. Ik dacht dat het er aan zou liggen dat ik ook minder gewicht op de terugweg meeneem van een kampeerweekendje: er ligt geen volle fles wijn meer in de fiets, de krentenbollen raken langzamerhand op, er is minder brandstof voor de brander aan boord en ook de zak met cereal is nagenoeg leeg. Conclusie: misschien heb ik stijvere veren nodig voor als ik met volledige vakantiebagage rij.

Kreunende glijbussen
Een belletje naar Dronten en Theo gaf over de telefoon een hele andere diagnose: ik, of beter gezegd de Nimbus 2000, had last van kreunende glijbussen. Dat is vaak erger bij droog weer en komt meer voor bij nieuwe fietsen. Vandaar dat ik het meer hoorde op de heenweg toen het 30ºC was dan op de terugweg met 21ºC. Het kreunen is te verhelpen met dik vet in de glijbussen. Een afspraak was gemaakt met dokter Theo.

Een paar dagen later onderweg naar Dronten, zag ik dat men druk bezig was met het maaien van de bermen en dat is fijn, zo zien ligfietsers in bochten ook weer tegenliggers aankomen. Er zaten grote jongen op het ooievaarsnest. Even was er een gevaarlijk moment toen ik met veertig de Knardijk afroetsjte: deur zat ’n kerel die de snelheid van de velomobiel nie kent. Want wie goat oeh, oehoe-oehoe-oerend hard! Een automobilist die nog even een brommer ging inhalen en niet goed inschatte hoe snel ik hem tegemoet kwam.

Derailleur
Onderweg stopte ik nog even om een foto te maken op een vlak stuk en toen ik optrok merkte ik dat het weer mis was met m’n derailleur: de ketting loopt dan bij het bovenste tandwiel niet meer over het tandwiel maar aan de buitenkant over de kooi. Daar ging weer een latex handschoen! Een geluk bij een ongeluk, want ik had Theo al eerder verteld dat mijn ketting vaak de kooi verkoos boven het tandwiel maar dat dit ook al na een stop kon gebeuren was wel heel bont. Meestal gebeurt het bij achteruitrollen. Dus ging hij het eens verder onderzoeken. Maar eerst de glijbussen van de veerpoten smeren om van het gekreun af te komen.

Theo verwijdert het voorwiel, het zit wat strak om de as

Rechter veerpoot wordt gesmeerd door Theo van Velomobiel.nl (onderaan trommelrem)

Linker veerpoot

Vandaag werden dus niet alleen mijn veerpoten van de voorwielen gesmeerd met dik vet met molybdeen, ook de derailleur werd onder handen genomen. De oorzaak werd gevonden: het bevestigingspunt aan het frame waar de derailleur aan vast zat was helemaal krom. Vandaar dat de fiets ook niet lekker schakelde. Ik heb destijds de probeerfiets gekocht en ik denk dat dit gebeurd moet zijn tijdens een proefrit. Toen ik er namelijk eerst mee reed, schakelde de fiets heel fijn maar later niet meer. Tussendoor is er een meisje geweest dat ook een proefrit had gemaakt (vandaar dat mijn voetengaten zo lang zijn). Zelf kan ik me geen voorval herinneren dat het kromtrekken kan verklaren.

Links een derailleur waarvan de behuizing nog zuiver rond is, rechts mijn derailleur, waarbij de cirkel deels is weggesleten

Velomobiel.nl heeft er een ‘nieuwe’ tweedehands X-0 derailleur ingezet. Deze had ook al een begin van dezelfde slijtage, dus ik ben niet de enige die dit probleem heeft gehad. Alleen was het bij deze derailleur veel minder ver afgesleten.

De derailleur van de Nimbus 2000 wordt verwijderd

Punt waar derailleur aan vast wordt gezet stond helemaal uit het lood, dit moet uitlijnen met het frame

Theo heeft de ‘nieuwe’ derailleur een extra beschermkapje gegeven van blauw carbon. Op deze manier moet de ketting er zeker niet meer vanaf kunnen wippen.

De ‘nieuwe’ derailleur met extra beschermkapje van blauw carbon

Op de terugweg was het verschil goed te merken: de fiets schakelt weer goed en niet, zoals ik vaak het idee had, op zo’n manier dat de ketting er maar net weer goed op terecht komt. En verder was het weer lekker stil op het zoemen van de ketting na.

Quattrovelo
Helaas vernam ik in Dronten dat het ondanks alle inspanningen van Allert in Roemenië niet gaat lukken een rijdende Quattrovelo te kunnen tonen op Cycle Vision. Uiteraard is wel de carrosserie te bekijken en ook het frame zonder carrosserie. Maar het carbon binnenwerk is niet op tijd klaar (wielkappen, brug, stoelsteun, etc.). Zowel Eva als Theo zullen deelnemen aan wedstrijden.