Wereldfietsbeurs en Elly’s Quest

Vannacht lagen we er om 03.00 uur in omdat het vrij lang duurde voordat onze duikvrienden ons hadden ingemaakt met Kolonisten van Catan. Een herkansing sloegen we af omdat we vandaag naar de Wereldfietsbeurs wilden in Bussum.

Zes uur na de nederlaag stond ik naast m’n waterbed om richting het station te vertrekken. Ik had overwogen om met de Quest te gaan maar vind het toch te eng om m’n fiets zomaar onbeheerd te parkeren en waar laat je alle spullen die in de fiets zwerven? De Wereldfietsbeurs was naast het station Naarden-Bussum dus het was vrij verleidelijk om op de trein te stappen want a) een kater en b) grijs weer en c) we hebben vrij reizen.

Station Naarden-Bussum

We arriveerden om 11.00 en stonden in de rij om binnen te komen, hierdoor misten we ook de tweede ronde lezingen. Voor het pand stonden tientallen fietsen met sturen waar drie handposities op mogelijk zijn: een kenmerk van de wereldvakantiefiets. Er stond ook een rode Strada geparkeerd naast de ingang: de Bak! Grappig, Wilco was hier dus ook ergens in een van de zalen met lezingen.

Wilco’s Strada De Bak

Na het betalen van drie euro entree per persoon (voor niet-leden was het 5 euro) begaven we ons richting de koffie. Al gauw werd duidelijk dat het pand niet berekend was op zoveel bezoekers: de gangen waren verstopt, de lezerszaaltjes puilden uit, de koffie werd aangelengd met water omdat de kantinedames de vraag niet aankonden.

In de hal stond een tafel van vereniging De Wereldfietser waar oude nummers van het clubblad te koop waren voor 1 euro per stuk. Ik nam twee nummers mee. Eén met het thema ‘paklijst’ en een ander met het thema ‘honden’. Twee onderwerpen die me de laatste tijd zelf ook bezighouden. Er was een grotere ruimte in het pand met stands. De grootste en opvallendste stand was van de NTKC, een kampeervereniging met een twintigtal terreinen in Nederland. Maar ook Nederland maakt deel uit van de wereld, dus dat was helemaal niet gek.

De stand van de NVHPV met stationairy ligfiets

De Fietsvakantiewinkel was er en de Vakantiefietser. Die laatste verkocht een reservespaak van kevlar. Tenten- en slaapzakkenmaker Tatteljee was aanwezig en vele standjes met fotoboeken en bereidwillende reizigers om hun vakantie-ervaringen te delen. De ligfietsvereniging NVHPV was er ook, helaas wat verstopt in een hoek. Er lagen edities van Ligfiets& en mensen konden op de stand plaatsnemen op een ligfiets die in een trainingstandaard stond zodat je er stilstaand op kon fietsen.

Lichtgewicht kamperen
Om 12.00 uur bezochten we de lezing van huisarts Anne Roelofsen over EHBO op reis en een uur later die over lichtgewicht kamperen van Bert van Sprang. Deze man heeft zijn complete kampeeruitrusting in vier tassen: een stuur- en zadeltasje en twee voortassen, die hij meeneemt op zijn achterdrager. Zijn setje reservekleding voor na het fietsen zat in een boterhammenzakje. De zaal wilde het niet geloven en eiste dat het pakketje werd uitgepakt. Alles zat er in: ondergoed, broek, sokken en t-shirt met lange mouwen. Alles keurig opgevouwen. Ook zijn toilettas riep hilariteit op. Die was zo groot als een brillenkoker en alsnog kwam er een handdoekje uit. Hij combineerde één zeep voor alles: van shampoo tot afwasmiddel. Hij had olie bij zich om te scheren.

Een man voor ons in de zaal zat driftig mee te schrijven. Hij had nog nooit gehoord van Rose Versand of Trangia. Er ging een wereld voor hem open. Wij hadden op onze beurt nog nooit gehoord van het Poolse merk Cumulus waar de spreker een slaapzak van heeft. Deze slaapzak zonder rits heeft een totaalgewicht van 500 gram. Als het te koud was droeg Bert een lichtgewicht donsjasje van Mont Bell in de slaapzak. Hij gebruikte verder een eenpersoons tent (zijn tijd met bivakzak lag achter hem) van Terra Nova, een zitmatje, een ultralight Exped slaapmat. Hij was dol op zakjes aardappelpuree. Dit was zijn hoofdvoedsel. Wat verder interessant was, was dat zijn Coleman gasbrander ook paste op de langwerpige gastankjes die je bij doe-het-zelfzaken kunt krijgen voor het lassen. Een tip voor als je geen Coleman gastankjes kunt vinden. Hij fietste het liefste met fietssandalen en als het slecht weer was droeg hij daar SealSkinz waterdichte sokken in.

EHBO op reis
Voor wie al eens een EHBO-cursus gevolgd heeft, hoorde weinig nieuws op het gebied van EHBO tijdens de lezing EHBO op reis. Als je niet kunt hechten dan moest je zwaluwstaartjes gebruiken en pleisters die rondom afdichten zijn beter dan pleisters waar je onderdoor kunt kijken. Neem een tetanusvaccinatie voordat je op reis gaat naar niet-westerse landen. Elastische zwachtels werden aanbevolen omdat die niet afzakken maar niet werd verteld hoe je die moet aanbrengen (richting het hart).

De remedie tegen knieproblemen is licht trappen en goed trainen. Bij ontstekingen begin je met Paracetamol, dat heeft de minste bijwerkingen maar Ibuprofen heeft een betere ontstekingsremmende werking. De mythe dat cola net zo goed is als ORS bij diarree werd onderuit gehaald. Er zit vooral veel suiker in cola en geen kalium en maar heel weinig zout. ORS heeft meer gebalanceerde verhoudingen. Gek genoeg kon je nog beter eerst een glas sinaasappelsap naar binnen werken en daarna een kippenbouillon.

Elly’s Quest
Inmiddels was ik op de gang Wilco tegengekomen en die troonde me mee naar Elly, die mij graag wilde ontmoeten. Elly zei dat ze mijn blog zo leuk vond en begon me te overladen met tips. Ik zei: “die moet je zelf in de reacties op het blog erbij zetten, dat is leuk voor de andere lezers” maar daar wilde ze niks van weten. Ik moest mee naar haar Quest. De interessantste demonstratie/lezing van de Wereldfietsbeurs begon. Elly’s fiets is van binnen zo ongeveer geheel bekleed met klittenband. Ze naait zelf van alles op maat voor in de fiets: uitneembare voetengatenafdichters (van binnen vastgeplakt met klittenband), tassen voor aan de voorkant van de wielkasten (waar ze haar kleding in stopt), elastiek achter de stoel waar allerlei spulletjes ingehangen kunnen worden. Op de rand van de flens* zat met klittenband een stokje. Dit stokje had twee doelen: het kon door het kleine oog aan de achterkant van haar fiets zodat deze makkelijker opgetild kan worden (ze heeft zo’n weggewerkt oog waar maar één vinger doorheen kan) én ze bediende er de knoppen van stoplichten mee.

Als je ’s nachts je tent niet uit wilt adviseert Elly de Uribag, die je zelfs liggend schijnt te kunnen gebruiken. Verder had ze van een oude tent dekzeiltjes gemaakt voor de velomobielen. Elly: “die schuimdeksels worden er altijd afgetrokken omdat mensen in de fiets willen kijken, hiermee gebeurt dat niet meer.”

Elly’s velomobiel (klik op de foto’s voor een vergroting):

Dekzeilen van oude tenten over de velomobielen van Jules en Elly

Draadslot zet de beide fietsen aan elkaar via de ‘kleerhangers’.

Bagagenetje achter de stoel

Uitneembare voetengatenafdichters

Elly en Jules vonden het op een gegeven moment wel mooi geweest en wij ook na deze korte nacht. Een lezing over winterkamperen, China of het voorbereiden van een wereldreis bezoeken we wel een andere keer. We stapten op de trein naar huis. In Almere gingen we nog even langs de Bever, op zoek naar een lichtgewicht zomerslaapzak voor Dave. Er was op dit gebied weinig keuze voor lange mensen.

Uw blogster in Almere Stad met Bever bag!

*) Verbinding tussen de bovenschaal en onderschaal van de velomobiel.